Há donderdagavond, dus raad- of commissievergaderingen. Ik ging er eens even goed voor zitten. Deze donderdagavond Algemene Zaken met het beladen onderwerp: multifunctionele sporthal. Het vergaderen beloofde veel interessants. De stukken logen er dan ook niet om. Een rapport van een speciaal adviesbureau; een keuze van het college van B&W uit de varianten; een zichtbaar twijfelende en naar Den Haag vertrokken wethouder; een second opinion op verzoek van PvdA en Stadspartij; daarop een grimmige reactie van opstellers van een eerder afgewezen alternatief plan (Early Bird/ BEP); een reactie van het college van B&W op wat er toen allemaal lag; vervolgens ook een reactie van het speciale adviesbureau op het bureau van de second opinion. Gevolg: radeloze raadsleden door al deze elkaar tegensprekende stukken. Ambtenaren die zwetend al hun kennis over financiële algebra moeten aanwenden om er toch een sluitend verhaal van te kunnen maken.
In de kern is het simpel. De Beukenkamp is aan een snelle vervanging toe en er is (afgerond) 12,5 miljoen aan budget beschikbaar. Ik zou het dus wel weten hoe de beslissing zou moeten luiden, maar ik ben niet als adviseur ingehuurd. En als deskundige geïnteresseerde buitenstaander ben ik natuurlijk razend benieuwd hoe sterk het zelfbeslissende vermogen van onze raadsleden is.
Helaas donderdagavond, geen geluid en ook geen beeld. Noch op de tv, noch op de PC. Ik had het kunnen weten want sinds het zomerreces zijn er meer uitzendingen aan storingen gesneuveld dan voorheen. Er zal wel wat aan het veranderen zijn aan de digitale manier waarop de informatie ons bereikt dat het zo krakkemikkig gaat. In mijn adviespraktijk wemelt het van de vastgelopen c.q. storingsgevoelige ICT-projecten. Ik word er hoofdzakelijk bijgehaald om noodplannen te implementeren. Vaak zijn die zo stabiel dat ze de ICT-oplossing verslaan. Er zou in het algemeen heel veel op bezuinigd kunnen worden als dit extra inhuren van adviseurs kon worden vermeden. Maar de vraag aan en het meedoen aan het hebben van meer en beter is te groot. Externe adviseurs verdienen goed aan al deze niet te stoppen drang naar voren. Maar dit terzijde, ik dwaal af.
Afwachten dus maar wat de wandelgangen en het raadsnieuws ons als informatie zal bieden. Het werd dus wat spektakel en informatie betreft een zeer teleurstellende donderdagavond. Maar…. ik reken wat de sporthal betreft op een wijs en ambitieus besluit van de meeste raadsleden. Ben benieuwd of ik dit goed voorspel.
Eindelijk is er weer nieuws over oud-proviciebestuurder Ton Hooijmaijers (VVD). Ik schreef al eerder over hem en gaf en geef hem nog steeds het voordeel van de twijfel. De in de media genoemde beschuldigen van omkoping, corruptie en witwassen ogen spectaculairder dan ze wellicht zijn. Een bestuurder met ambtie, wat Hooijmaijers zeker niet kan worden verweten, beweegt zich vaak in het grensgebied van goed naar dubieus. Althans wat de gegoede burger daarvoor verslijt. De historie wijst uit dat aan elke grote verandering of het verkrijgen van groot kapitaal wel een opmerkelijke ontwikkeling zit. Het optuigen en neerhalen van grote indrukwekende standbeelden is daar -eeuwenlang al- een stille getuige van.
Als ik Hooijmaijers (foto) in dit stadium wat zou willen verwijten dan is het dat zijn ongeduld hem parten heeft gespeeld. Meedoen als bestuurder in de wereld van de Hollandse Koopmanscultuur en te snel daarvoor de revenuen cashen, daar lijkt het namelijk veel op. Als hij had gewacht op de beloning achteraf –na bestuursverantwoordelijkheid- in de vorm van: een goed betalend bestuurlidmaatschap, aandelen in een bedrijf al dan niet gecombineerd met een commissariaat, lucratieve opdrachten, noem maar op, dan had geen haan ernaar gekraaid. Zo gaat dat namelijk gewoonlijk onder heren, zoals we bijna dagelijks kunnen waarnemen. Volkomen legaal en laat in de publiek opinie nauwelijks rimpelingen ontstaan.
Toeval of niet, ik lees er net een stuk over in de Volkskrant. Daarin wordt de ambitieuze Hans Alders (PvdA) niet voor niets als best-in-class genoemd in deze wijze van werken.