Per 1 januari 2020 werd de wet Bijzondere Opnemingen Psychiatrische Ziekenhuizen (Bopz) vervangen door de wet verplichte GGZ(WvGGz) voor mensen met een psychische stoornis. Vanaf deze datum zijn gemeenten verantwoordelijk voor de uitvoering van deze wet, waarvoor budget van het Rijk komt.
Mensen die deze zorg nodig hebben hoeven voortaan niet altijd opgenomen te worden, maar kunnen ook thuis hun medicatie krijgen toegediend. Hierdoor hoeven deze mensen het niet te stellen zonder hun dierbaren en kunnen in hun vertrouwde omgeving blijven.
De kernboodschap Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg is wat de Stadspartij betreft een belangrijk document waarin precies staat welke voordelen er voor deze groep patiënten zijn.
Soms leidt een ernstige psychische aandoening ertoe dat iemand een gevaar is voor zichzelf of zijn omgeving. Tot voor kort was dan een verplichte opname in een instelling de enige manier om dit gevaar weg te nemen.
Alleen als het in de eigen omgeving niet kan, als het niet veilig genoeg is, kan een opname de beste oplossing zijn. De wet geeft deze mensen die verplicht behandeld moeten worden bovendien meer zegenschap, ook voor hun familie. Zij beslissen mee hoe de zorg en ondersteuning eruit gaat zien.
Voor iemand met ernstige psychische problemen is het echter veel beter als er voorkomen kan worden dat het zo slecht gaat dat er verplichte behandeling nodig is. Daarvoor is het belangrijk dat alle betrokken partijen en instanties goed samenwerken en signalen vanuit hun omgeving, familie en naasten in een vroeg stadium gehoord worden en serieus genomen worden. Maatwerk is vervolgens hier op zijn plaats.
Taak gemeente
Voor de gemeente ligt hier een belangrijke taak waar zij nog zoekende zijn in het proces.
De wijzigingen van de Wvggz ten opzichte van de Wet Bopz hebben voor gemeenten op een paar vlakken gevolgen: iedereen krijgt de mogelijkheid om bij de gemeente een melding te doen als hij van mening is dat iemand (verplichte) psychische zorg nodig heeft. De gemeente moet die melding onderzoeken (verkennend onderzoek) en zo nodig het traject naar een ‘zorgmachtiging’ (de huidige Rechterlijke Machtiging) bij het OM in gang zetten. Ook moet de zorgverlener bij ontslag van een inwoner uit een gedwongen opname zorg dragen voor een zorgvuldige overdracht aan de gemeente. De burgemeester behoudt een belangrijke rol bij een crisis, waarin hij op advies van een psychiater een (crisis)maatregel kan opleggen. Daarbij moet hij zo mogelijk de betrokkene horen.
foto Stadspartij