Wat was het toch weer een heerlijk weekend. Zonnetje, licht briesje, en een zee aan vrije tijd. En als ik met m’n luie donder op zaterdagmiddag pas om twaalf uur wakker wordt, denk ik maar aan één ding: pilsje pakken op het terras. Toen ik van de week over de Koemarkt liep, zag ik allemaal houten vlondertjes op de koeienheuvels staan. Nu kon ik niet eens mijn lelijke auto kwijt op het plein dat door sommigen ook wel "het mooiste plein van Purmerend" genoemd wordt. Maar even verderop was volop plek. Wat hebben ze hier eigenlijk gesloopt? Of was dit altijd al zo? Ach wat maakt ’t uit. Het in inmiddels twee uur en ik ben toe aan mijn eerste pilsje. Het schamele terras van Aad de Wolf loopt ik snel voorbij. Het betreft hier niet meer dan een aangespoeld windscherm, met wat bij elkaar geveegde tafeltjes en stoeltjes. Met een grote glimlach plof ik even later neer op het terrasje bij de café Bubbels. In eerste instantie vraag ik mij af waarom dit café zo heet, maar als ik enkele mensen met potjes zeepsop bellen zie blazen, begint er bij mij een belletje te rinkelen. Ik kijk om mij heen maar geen personeel te bekennen. Wel een aantal bekende Purmerenders, die ik liever niet tegenkom op mijn vrije dag. Na enig druk gezwaai en op enig aandringen krijg ik dan toch mijn welverdiende glaasje gerstenat. Ik moest er wel verschrikkelijk lang op wachten. Mijn glimlach verdwijnt als sneeuw voor de lentezon.
Zodra ik mijn glas leeg heb ga ik op zoek naar een ander terrasje. Het terras van Gonzales staat vanaf drie uur al in de schaduw, dus dat is ook geen optie. Dan maar even kijken naar het propvolle terras van Het Café. Toevallig stapt een net een groepje wulpse meiden met veel te grote zonnebrillen op. Ik pik direct hun plaats in. Direct komt er een leuke dame in een roze polo op mij af. Ik bestel een zomers witbiertje bij haar. Ik bestel er meteen een portie bitterballen bij. Ze krijgt een grote fooi en ik een knipoog toe. Ondertussen mijmer ik weg in de gedachte hoe deze Koemarkt er over twee jaar uit gaat zien. Ik hoor de wethouder overal roepen dat "de burger" het voor het zeggen heeft over de Koemarkt. Maar wat wil die burger eigenlijk?
Ik verdiep me in de fantasie van de Purmerender. Ik doe mijn ogen dicht en probeer mij een autoloze Koemarkt voor te stellen. De glimlach verschijnt opnieuw op mijn mond. Ik zie een geheel geasfalteerd plein met in het midden een bronzen koe, met drie handjeklappende boeren eromheen. Een van de boeren wijst richting de Baanstee-Noord, terwijl de andere boeren zich afvragen waarom ze maar met één koe op de Koemarkt staan. Ik zie een dame met drie honden voorbij komen. Eén hond tilt midden op de Koemarkt zijn poot op en straalt zo tegen een bordje ‘Hondentoilet’ op. Een man met een strooien hoed en een zeis op z’n schouder loopt een maïsveld in. Even verder op zie ik een gekleurde man met een petje op die een golfballetje probeert te putten. En helemaal achterin zie ik enkele kinderen een kampvuur stoken op het plein. Een boze GroenLinkser trapt het vuur direct weer uit.
Zoveel mensen, zoveel meningen. Iedere Purmerender wil zijn eigen plekje op de Koemarkt. De een wil z’n auto er kwijt, de ander wil een voetbalveld en weer een ander ziet het liefste water uit de grond komen. Onder het mijmeren bestel in nog een gele rakker. Maar als ik deze op heb, voel ik ‘m toch wel een beetje zitten. Vooral als ik opsta, merk ik dat ik de jongste niet meer ben. Verstandig als ik ben geworden laat ik de auto staan, en zoek ik mijn diep weggestopte strippenkaart voor de bus in mijn portemonnee. Met mijn verfrommelde strippenkaart loop ik de bus in. De buschauffeur laat mij weten dat ik niet hoef te stempelen op zaterdag. Als ik vervolgens naar links kijk zie ik een overvolle bus. Oude mensen hangen verwrongen in een lus terwijl een stel jonge meiden heftig kaugumkauwend op de bank blijft zitten. Ik wurm mij tussen de oudjes in de lus. En terwijl de buschauffeur de motor start en de deuren sluit, zegt hij: "beste dames en heren, met dit warme weer en deze propvolle bus bent u bij deze officieel gebombardeerd tot Arriva-sardientje!"