Soms lees je wel eens een artikel in de media waarbij je direct denkt is het 1 april of ben ik nou in de war. In mijn geval betrof het zelfs twee artikelen die daags na elkaar in een landelijk dagblad verschenen.
Het eerste artikel dat mij onder ogen kwam was een kort bericht, verstopt aan de zijkant van de sportpagina waardoor het niet direct opviel.
De Spaanse voetbalvereniging Real Madrid heeft een bod van 100 miljoen euro gedaan op voetballer Gareth Bale bij de Engelse voetbalclub Tottenham Hotspur. Nu zijn de bedragen, die voor voetballers in de transfermarkt betaald worden al vele jaren buitenproportioneel. Maar deze transfer wekte extra mijn aandacht door de vermelding dat deze transfer voor een heel groot gedeelte moet worden gefinancierd door verstrekte leningen van Spaanse banken.
Extra werd ik geprikkeld door het tweede artikel dat een dag later in dezelfde krant verscheen: “Spanje haalt Europese norm niet”.
Nu weet ik wel dat ook Nederland thans moeite heeft om deze norm te behalen. Maar mijn verbazing neemt ongekende vormen aan als ik in ditzelfde artikel lees dat het Internationale Monetaire Fonds (IMF) redelijk positief is over de inspanningen van de Spaanse regering om de bankensector weer gezond te maken. Terwijl er nog altijd gevaar bestaat dat de Spaanse bankensector, ondanks de steun van 41 miljard, nieuwe verliezen te verwerken zal krijgen(?)
Beide artikelen overdenkend kon ik niet tot een andere conclusie komen dan dat wij -de Nederlanders- maar ook alle andere steunbijdragende landen aan Spanje, indirect meebetalen aan de aankoop van dergelijke spelers.
Bizar als je bedenkt dat in Nederland een nieuwe bezuinigingsronde van ongeveer 6 miljard voor de deur staat. Maar buiten deze, in de ogen van veel Nederlandse burgers onverteerbare, steunmaatregelen aan de diverse zuidelijke Europese landen worden ook de inwoners van Spanje niet beter van dergelijke onverklaarbare transacties van banken in deze landen.
Tijdens mijn vakantie op één van de Spaanse eilanden kon ik het niet laten om met de lokale ondernemers in gesprek te gaan over de ontwikkelingen van de crisis in hun land.
Veel gehoorde klacht was dat banken geen kredieten meer verstrekken. Kredieten die in voorgaande jaren wel werden verstrekt voor het aankopen van voorraden, het betalen van huren en salarissen. Tientallen jaren was hier geen probleem mee, maar de laatste 2 á 3 jaar is de kredietkraan dichtgedraaid.
Deze in het verleden verstrekte kredieten waren nodig om de korte periode waarin er geen toeristen kwamen te overbruggen. Zodra de toeristenstroom op gang kwam dan werden deze kredieten met rente terugbetaald.
Kortom nu zie je een snel toenemende winkelleegstand en oplopende werkloosheid, die veel minder had kunnen zijn als de banken hun verantwoordelijkheid hadden genomen naar hun trouwe en hardwerkende ondernemers. Maar een lening voor de aankoop van een voetballer voor de Koninklijke voetbalclub Real Madrid zal wel meer uitstraling naar buiten hebben dan een krediet verstrekken aan een winkelier die luchtbedden en ansichtkaarten verkoopt.
Wat mij verder in grote mate verbaasd is dat er weinig of geen reactie komt vanuit Brussel op de geldverspilling door de Spaanse banken aan het voetbal. Brussel die er altijd als de kippen bij is als er iets moet worden geregeld ergens in Europa. Nu hoor of zie je ook niets van onze eigen Euro Parlementariërs. Zou het door het reces komen en krijgen we nog een krachtig nee te horen vanuit Brussel over deze laakbare handelswijze van de Spaanse banken?
Ik ben benieuwd, maar het lijkt er veel op dat het helpen vullen van de schatkist van koning voetbal heerst bij de verantwoordelijke politici.