De stress rondom de speciale gemeenteraadsverkiezingen in Beemster en Purmerend neemt zienderogen toe. 24 november 2021 vinden deze verkiezingen plaats om de dan gefuseerde nieuwe gemeente Purmerend op 1 januari 2022 te kunnen besturen. De Partijen zijn nu dan ook druk bezig hun programma’s te schrijven, kandidaten lijsten aan het op – en vaststellen incluis lijsttrekker (zie Coen), campagnes aan het voorbereiden. Je kunt je hierbij van alles voorstellen, zeker als buitenstaander en inwoner. Het zal er uiteindelijk als vanouds uitzien. Op de stemmen van de inwoners komt het straks aan en juist dat maakt het spannend.
Stemmen is niets nieuws het bestaat in diverse culturen als eeuwen. Als voorbeeld hiervan neem ik u mee terug in de tijd van de Romeinen, naar 64 jaar voor Christus. Toen stelde de beroemde redenaar Marcus Tullius Cicero zich kandidaat voor het consul schap van Rome. Hij deed dit om een staatsgreep te verijdelen. Consul was het hoogste bestuurlijke ambt (baan) in het oude Rome. Een consul werd in de Republikeinse tijd door de volksvergadering van Rome gekozen door een meerderheid van de senatoren. Het idee van één staatshoofd was in Rome voordat de Keizers verschenen niet acceptabel, er waren dus twee consuls. Elk jaar werden twee vooraanstaande senatoren door het Romeinse volk gekozen in deze functie, die geacht werden elkaar te controleren.
Cicero werd net als zijn collega democratisch gekozen. De andere gekozene was Gaius Antonius, die Cicero op typische Romeinse wijze aan zijn kant wist te krijgen. Ja beste lezer, Cicero leerde het politieke bedrijf snel.
Zo wist Cicero als consul gesteund door Gaius Antonius een machtsgreep door Catilina (Lucius Sergius Catilina) te voorkomen, ook liet hij eind dat jaar met instemming van Gaius enkele samenzweerders zonder enige vorm van proces ter dood brengen. De terechtstelling zou voor de verdere loopbaan van Cicero noodlottig blijken. In de politieke kringen werd het als een grove rechtsverkrachting aangemerkt. Maar om het verhaal niet onnodig lang te maken dit terzijde.
Cicero was een jurist en had voordat hij consul werd weinig politieke ervaring. Zijn broer Quintus was politiek gewiekster en schreef daarom de Commentariolum Petitionis een in een brief aan Cicero verpakte verkiezingshandleiding, met tips om te winnen.
Ik heb er de 10 beste uitgehaald. Beoordeelt u zelf maar in welke mate u deze tips de komende maanden, weken, dagen ziet langskomen. Op nationaal niveau is het geen kunstje meer maar dagelijks gebruik, maar hoe zit dat op lokaal niveau?
De tips van Quintus
Moddergooien, gebroken beloften en goede marketing is er niets nieuws onder de zon. De tips van Quintus zijn een interessante aanvulling daarop. Ik noem ze in willekeurige volgorde.
-
Wordt vrienden met de slechtsten. Quintus schreef : Dit is geheel rechtvaardig in een campagne je zult zelfs een dwaas gevonden worden als je niet omgaat met verdachte types met wie fatsoenlijke mensen normaal niet gezien willen worden.
-
Beloof van alles, beloof wat de mensen graag willen horen.
-
Eis van degenen die je hielp dat ze je kandidatuur steunen.
-
Familie boven alles. Vergeet je familie en naasten niet en zorg ervoor dat ze achter je staan, want bijna alle catastrofale geruchten die in omloop komen beginnen bij familie en vrienden.
-
Eis alle wederdiensten op. Nu is het moment daar waarop mensen hun politieke schuld aan jou moeten inlossen als ze willen dat je hun gunsten blijft verlenen.
-
Blijf in Rome tijdens de campagne ga dus niet op vakantie je hoort en ziet wat er gebeurd en kan je naar je kiezers luisteren.
-
Maak je vijand zwart. Het kan geen kwaad te roepen dat je tegenstanders schurken zijn.
-
Maak indruk. Onthoudt namen en gezichten ! Niets maakt meer indruk op een kiezer dan dat een kandidaat weet wie hij is.
-
Welsprekendheid is alles. Omdat je zo welbespraakt bent en je reputatie daarop stoelt, moet je elke toespraak houden alsof je hele toekomst ervan afhangt.
-
Imago gaat voor werkelijkheid. Je moet leren slijmen en liegen. Als kandidaat moet je je kunnen aanpassen aan de mensen die je ontmoet en je uitingen op hen afstemmen.
Nieuwsgierig hoe het afliep met Marcus Tullius Cicero?
Hoewel Cicero niet betrokken was bij de moord op Caesar werd de beroemde redenaar een vijand van het bondgenootschap tussen Octavianus, Marcus Antonius en Lepidus. Die namen wraak op de moordenaars van Caesar en trokken de macht naar zich toe.
Cicero was een republikein in hart en nieren en verafschuwde alleenheerschappij. Dat liet hij in vooral woorden weten. Vooral Marcus Antonius moest het ontgelden.
Toen de drie een dodenlijst opstelden, waarop vijanden stonden die zonder vorm van proces geëxecuteerd mochten worden, zette Marcus Antonius ook Cicero hierop.
Cicero vluchtte op 7 december 43 voor Christus in zijn draagstoel, maar werd ingehaald door de soldaten van Marcus Antonius. Stoïcijns daagde hij de soldaten uit zijn keel door te snijden, wat dan ook gebeurde. Dat was nog niet alles.
Nadat hij was vermoord hakten zijn moordenaars zijn hoofd en zijn handen af. Die werden naar Marcus Antonius gestuurd. Het verhaal gaat dat diens vrouw Fulvia besloot Cicero’s tong uit te snijden en deze te doorsteken met naalden, als wraak voor alle kwade woorden die hij over haar man had gesproken.
Uiteindelijk werden Cicero’s hoofd en handen als waarschuwing aan anderen tentoongesteld op de sprekerstribune van het forum.