Burgerparticipatie wordt te vaak gezien als een middel om bezuinigingen te halen door taken over de schutting van burgers te gooien. Steeds meer gemeenten zoeken naar manieren om de burgerij te activeren en ze mee te laten denken met de ontwikkeling van hun gemeenschap, en hier zijn nog veel lessen te leren. Fractievoorzitter Mario Hegger van de Stadspartij ziet graag dat het plaatsen van jongerenontmoetingsplekken (JOP’s) door middel van burgerparticipatie tot stand komt.
Invulling
Als je de burger zelf laat nadenken over de invulling van een bepaalde voorziening, dan komen hier vaak ook veel realistischer plannen uit voort en worden vaak ook meerdere voorzieningen bij elkaar geplaatst. Meestal ziet een dergelijke voorziening er dan ook heel anders uit dan wanneer het alleen door de gemeente is bedacht.
Houding
De plannen van de gemeenschap worden als uitgangspunt genomen en de projectleider neemt verder alleen de kaders van de gemeente mee. Die houding is compleet anders. Er wordt aan de gemeenschap gevraagd hoe men erover na heeft gedacht, wie bij kunnen dragen aan de realisatie en hoe ze het uitgevoerd willen hebben. Dit betekent ook dat als een project niet doorgaat, de projectleider duidelijk aangeeft waarom het niet kan en wat de consequenties zijn als men er toch mee door wil gaan.
Jongerenontmoetingsplekken
“Als deze theorie wordt toegepast op het plaatsen van de JOP’s, dan stelt de gemeente de kaders en gaat het ambtelijk apparaat naar de burgers toe,” zegt Mario Hegger. “Het ontwikkelen van de ideeën en plaatsing wordt dan overgelaten aan de burgers. De gemeente bepaalt dat er een JOP moet komen in de wijk, maar waar, hoe en welke onder randvoorwaarden wanneer er externen bij worden betrokken, wordt overgelaten aan de buurt.”
Ondersteuning
Ook de jongeren hebben volgens Hegger hierin hun verantwoordelijkheid en kunnen daarbij ondersteuning krijgen van ouderen. “Ouderen die goed contact hebben met de jongeren zijn vaak de vaders van bepaalde jongens. Het klagen van burgers wordt dan omgezet in het meedenken en ontwikkelen binnen een probleem dat moet worden opgelost. Dit is echt van buiten naar binnen. Als niemand iets doet of wil dan blijft het probleem rond de overlast bestaan.”
Raddraaiers aanpakken
De verantwoordelijkheid voor de gemeente en politie is er volgens Hegger in gelegen om die raddraaiers aan te pakken waar de wijk geen invloed op heeft en aangeeft dat zij de boel verpesten. “Criminaliteit in de vorm van geweld en drugs is zeker voor de overheid en dient hard aangepakt te worden. Niet lullen maar poetsen.”
Eigen verantwoordelijkheid
Burgers voelen heel goed dat ze een eigen verantwoordelijkheid hebben ten aanzien van de kwaliteit van hun eigen leefomgeving. Wat echter vaak lastiger is, is het bestuur ervan te overtuigen dat ze zich terughoudend moeten opstellen. Dat zij ‘actief niks moeten doen’. Het bestuur moet dus leren begrijpen hoe het proces werkt en dat het belangrijker is om jezelf terughoudend op te stellend. Dat college- en raadsleden deze rol aanleren is van essentieel belang om ervoor te zorgen dat het proces van zelfsturing niet wordt verstoord.
Overheid en gemeenschap als geheel
Voor de overheid betekent het verder dat men als een heelheid en niet als afdeling, team of sector de gemeenschap tegemoet treedt. Ook moet de gemeenschap als geheel worden gezien en moet er inzicht worden verkregen in welke communicatie-patronen daar binnen bestaan en ontstaan. Het heeft ook te maken met accepteren dat de burger in staat is om zelf keuzes te maken en niet overvraagt.
ZIE OOK:
- 08-09-2010 Zeven jongerenontmoetingsplekken erbij
- 24-08-2009 Purmerend, een walhalla van burgerparticipatie
- 26-03-2009 Stadspartij wil meer toezicht op JOP Purmer-Noord
