Ontslagtrucje om verhuisplicht te ontlopen. Op 8 december kopte Binnenlands Bestuur hiermee. Vooral het woordje ‘ontslagtrucje’ in een kwaliteitsmedium als Binnenlands Bestuur, trok mijn aandacht. Tot mijn verbazing speelt deze affaire dicht bij huis. Het blijkt te gaan om wethouder Mona Keijzer van Purmerend. Die heeft al drie periodes geprofiteerd van de hardheidsclausule in de wet. Die clausule regelt dat in uitzonderingsgevallen de gemeenteraad een wethouder -jaarlijks opnieuw te bevestigen- ontheffing kan geven van de woonverplichting om in de gemeente te wonen.
Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen, maart dit jaar, voerde Mona Keijzer de kieslijst van het CDA in Purmerend aan, terwijl ze daar dus niet woonde en dus ook niet mocht stemmen. Ergens in mei van dit jaar heeft ze zich in een huurhuis in Purmerend gevestigd. Zo vernam ik uit betrouwbare bron. Daarmee zou de kous dus af moeten zijn, maar niets blijkt minder waar.
Het huis blijkt te klein en verder ook niet geschikt voor het gezin Keijzer. Daar kwam ze al snel achter. Het koophuis in Ilpendam blijkt voorlopig onverkoopbaar. Dubbele woonlasten dus. Een grote ellende overkomt deze wethouder. En toen kwam dus het ‘ontslagtrucje’.
Wethouder Keijzer zegde de huur in Purmerend op en gaat weer in haar koophuis in Ilpendam wonen. Ze neemt ontslag als wethouder, en wil zich direct weer laten benoemen. Met een U-bocht wil ze zo voor het vierde jaar op rij, weer gebruik gaan maken van het uitzonderingsartikel waardoor de gemeenteraad ontheffing kan geven van de woonverplichting.
In de commissievergadering die ik afgelopen week zag, werden daar door enige raadsleden verstandige dingen over gezegd. Arjen Riecker (SP) en Mario Hegger (Stadspartij) lieten weten dat van een uitzonderingsmogelijkheid zo regel wordt gemaakt. Bovendien dat door de gevolgde werkwijze, landelijk betitelt als ontslagtrucje, naar de burgers geen betrouwbaar beeld wordt getoond van het gemeentelijk bestuur. Ook het gemak waarmee vele raadsleden en ook burgemeester Bijl (‘niets bijzonders aan de hand’) zich in deze situatie schikken stelden zij aan de kaak. Op een bepaald moment kon zelfs de partij van wethouder Keijzer het niet laten om de burgemeester erop terecht te wijzen dat in de haast in het concept raadsbesluit toch wel opmerkelijk slordigheden waren geslopen. Haastige spoed is nooit goed, schoot mij door de geest.
Ook zag ik dat voormalig VVD raadslid, nu Leefbaar Purmerend 2001 raadslid, voormalig ondersteuner voor de landelijke lijst PRDV (Peter R. de Vries) en nu volgens Twitter ook ineens PVV kandidaat, Ariewim Boer het debat weer eens niet kon volgen. (Misschien vergeet ik nog wel een partijtje.) Hij vluchtte als zo vaak in beledigingen en plaatse zich zo zelf buiten het debat. De debattrainingen die de raad zelf volgde zijn aan hem niet besteed. Misschien haalt hij thans zijn debatwijsheid in het PVV klasje dat wekelijks les krijgt in Concordia. Dat zou veel, maar niet alles, verklaren.
De zaak komt in de raadsvergadering van 16 december opnieuw ter sprake. Allemaal kijken dus!
Uit de lokale nieuwsbodes maak ik op dat er nog een heikele kwestie speelt in Purmerend. Woningen in de Nieuwstraat dreigen te verzakken, mogelijk in te storten. De aangrenzende nieuwbouw is dermate grootschalig dat er scheuren in de bestaande bebouwing ontstaan. De bouwer heeft alle garanties, inclusief schadevergoeding, gegeven die hij maar kon geven. De gemeente zit er met ambtenaren en met Wethouder Helm, in de rol van handhaver, bovenop. De communicatiekanalen staan vol open en de informatievoorziening naar de bewoners toe is objectief gezien optimaal. Wellicht is er zelfs sprake van overinformatie, zo lees ik tussen de regels van alle berichten door. De bouw is wettelijk niet te stoppen of op te schorten zolang voor de bestaande bouw ‘geen ‘instorting’ dreigt. De bewoners willen met die dreiging in het hoofd de bouw niet laten doorgaan en grijpen alle strohalmen aan om het bouwproces proberen te stoppen. Wetten, regels, garanties, schadevergoeding zeggen hen niets meer. Het speelveld heeft zich verlegd naar de politieke partijen en de raadszaal. Korte lijnen zijn gelegd naar politieke partijen in de gemeente. En als die hun oren niet naar de wens laten hangen van de bewoners, dan wordt zelfs het opzeggen van een lidmaatschap van de ene partij met inruil naar een andere partij niet geschuwd.
Kijk daarom houd ik zo van Purmerend. Het pretendeert een stad te zijn, maar echte eenvoudige dorpspolitiek is er gelukkig ook nog mogelijk.