Een op veler verzoek herhaald en geactualiseerd verhaal
Tekening WAT
“Beste vriend daar ben ik weer”. Ik schrik wakker in mijn ligstoel in de tuin. Ohoebruno staat naast me op een tuinpaaltje.
Ohoebruno valt met de deur in huis. “Over al dat gerommel met molens, zwarte spiegelende panelen, kolen- en houtverbranding, woeste gronden, afgraven van dorpen en bossen in Duitsland, en zo meer als dat en in het bijzonder kan worden aangeduid. Het is een ingewikkelde en in de kern een feitelijk onbegrijpelijke gang van zaken, maar ontegenzeggelijk waarneembaar. Zet je schrap Meander.
Ik zocht de das Nelis Meles op. Die heeft me toch van veel zaken verstand, on-ge-lo-fe-lijk.
Dassen, zo is mij verteld, zouden een beetje lui zijn en altijd op zoek zijn naar wat het meeste voor ze oplevert. Ze hebben het voor elkaar gekregen dat mensen hen mooie dieren vinden en die het zelfs voor lief nemen dat ze hun (volks) tuinen plunderen. Komen mensen té dichtbij -aaien houden ze niet van- dan is een flinke uithaal genoeg om de benodigde afstand te houden.
Nelis had aan een halve vraag genoeg en ging er al ‘dassend’ op los, als ik het zo mag zeggen.” Ohoebruno moet uitbundig lachen om zijn woordspeling en gaat verder.
“Nelis vatte samen wat we eigenlijk al wisten. Sinds 1880 is de gemiddelde wereld temperatuur met 1 graad gestegen. Momenteel stagneert dat en zijn we op weg naar een IJstijd. Een mini ijstijd wordt voorspeld tussen 2020 en 2050 en een grote ijstijd over zo’n 12.000 jaar, maar dit terzijde. Als de CO2 onverhoopt daalt zitten we straks zomaar weer met de ene na de andere Elfstedentocht opgezadeld. Dit als tussendoortje.
Ondertussen veroorzaakt op dit moment de toename van broeikasgassen in de atmosfeer dat de temperatuur zal stijgen en het klimaat verandert. Dat heeft gevolgen voor onze planeet, wel wordt deze paradoxaal genoeg door de toename van CO2 steeds groener.
Ook de mens is deels verantwoordelijk voor de opwarming.
Het verbranden van fossiele grondstoffen, die grote welvaart hebben gebracht, vervuilt de lucht. Koolzuur -CO2- miljoenen jaren gelden door vegetatie aan de atmosfeer onttrokken, komt vrij door de energie die opgewekt wordt door de verbranding van die vegetatie.
Eeuwenlang zij er miljoenen bomen omgehakt, de meeste zijn door mensen in de brand gestoken om er de daarin verstopte energie uit te halen. Steenkool bleek later een veel efficiëntere brandstof dan hout en een beetje minder vies. Welzeker net als hout ook een zeer vervuilende brandstof.
De mens wikt en de angst beschikt. Het ene kamp zegt dat de uitstoot van CO2 door de mens de drijvende kracht achter de opwarming is, en dat we het volledige effect van onze vervuiling nog niet eens hebben gezien doordat het klimaatsysteem vertraagd reageert.
Het andere kamp zegt dat de grote klimaatveranderingen heel natuurlijk zijn en miljoenen jaren terug, nog voor de mensen er waren, al aantoonbaar voorkwamen.
Maar de mensen die beschikten denken dat alles maakbaar, breekbaar en heelbaar is, willen dit niet allemaal lijdzaam ondergaan. En hup daar verschijnen allerlei vernuftige reparatiemethoden voor de korte termijn. Methoden die zo aan Leonardo’s schetsboek zouden kunnen zijn ontleend. Weet je, Leonardo da Vinci schetste van alles en deed op papier uitvindingen, waarvan overigens geen één het deed, maar ik dwaal af.
En net toen de mens per ongeluk op weg was een brug te slaan tussen vervuiling, broeikaseffect en energieopwekking ging het mis. Het grote voorbeeld -Duitsland- besloot in 2000 alle niet CO2 uitstotende energieopwekkende kerncentrales te sluiten. Een emotioneel en overhaast besluit blijkt nu. Genomen naar aanleiding van enige incidenten elders op onze planeet. Die incidenten leidde tot angstige volksgevoelens over wat atoomenergie kan betekenen.
Electorale politieke logica won het van wetenschappelijk logica en zo vielen de mensen in de evolutie terug en gingen ze proberen het ‘wiel opnieuw uit te vinden’.
Zon en wind zouden de oplossing moeten bieden. Maar als het donker, bewolkt of windstil is leveren zon en wind nagenoeg niets, hoeveel molens en zonnepanelen je ook hebt. Bovendien wordt de mogelijke energiebijdrage schromelijk overschat.
De Duitsers zijn thans genoodzaakt om nog meer kolen en vooral het nog viezere bruinkool weer te gaan gebruiken in hun energiecentrales. En voor die bruinkool daar worden hele dorpen en bossen voor afgegraven.
Zodoende daalt de CO2-uitstoot in Duitsland al jaren niet, terwijl de prijs van stroom door het hoge aandeel zon en wind het hoogst is van Europa.
Frankrijk bleef voor zijn (goedkope) energieopwekking gebruik maken van de atoomcentrales, die daar en bij de miljoenen toeristen overigens nog nooit tot volkse onrust of angstgevoelens hebben geleid. Maar ik dwaal weer af.
Nederland rommelde daar wat tussendoor aanvankelijk zeer succesvol met enerzijds aardgas en anderzijds het dom bouwen van de zogenaamd schone/vuile kolencentrales. Wind- en zonne-energie was tot voor kort een hobbyisme en daar wordt nu groots op ingezet.
En terwijl aardgas een relatief schone brandstof is, hetgeen in Nederland is gebleken na de grootscheepse ingebruikname ervan, werd ook die oplossing plotseling in de ban gedaan. Dit terwijl er eigenlijk nog geen alternatief is.
Ook hier vormden het volksgevoel en politiek electorale overwegingen de voornaamste grondslagen voor het banbesluit op aardgas. Tja ….. en nu?
In Duitsland en België wordt thans aardgas juist, mede met het oog op het Nederlandse succes momenteel op grote schaal ingevoerd. Een bizarre gang van zaken maar realiteit.
Hier in ons landje wordt ingezet op zon, wind, en het ouderwets verbranden van steenkool gemengd met hout en voornamelijk houtige biomassa. Het overhaast en koste wat kost afschaffen van aardgas is in jouw landje hoteldebotel doel geworden. En daarmee besloot Nelis Meles de das zijn relaas en kroop brommend weg in zijn hol.”