‘Zeg Meander waar blijft dat nieuwe stukje van je?’ Met deze vraag komt buurman mijn studeerkamer binnen.
‘Heb je geen inspiratie of geen zin, ben je lusteloos? Als je ideeën moet hebben wil ik je wel een handje helpen’, zo gaat buurman nog even door.
Ik kijk op uit de biografie van Jan Pieterszoon Coen door Jur van Goor, een dik boek ik heb het bijna uit. Fascinerend hoe weinig multinationals sinds Coen qua methoden in de kern zijn veranderd met het binnenhalen van hun winsten. Bovendien dat de kritiek op Coens werkwijze toen en nu actueel blijkt te zijn, maar geen enkele invloed had en heeft op de werkwijze van de koopmannen en hun welhaast koninklijke heerschappij in de win gewesten.
Regenboogzebrapad
‘Nee buurman gebrek aan kleine en grote onderwerpen is er niet, maar hoe schrijf ik mijn fantasietjes zo op dat het politiek correct overkomt?
Een voorbeeld. In Amsterdam komt er een regenboogzebrapad dat moet bijdragen aan de acceptatie van homoseksuelen en de biseksuelen. D66 in de gemeenteraad aldaar is er fel tegen en vindt het symboolpolitiek. Daar kan ik me van alles bij voorstellen, de authenticiteit van politici is er vrijwel niet meer dus wordt er van alles aan gedaan om toch nog maar enigszins met oorspronkelijke ditjes en datjes op te vallen.
Opmerkelijk is het dan weer om waar te nemen dat D66 Stadsdeel Nieuw-West Amsterdam er juist mee akkoord is gegaan en dat D66 in Leiden en Schiedam een motie hebben ingediend om daar ook dergelijke zebrapaden te creëren.
Is daar nog wel quasi serieus iets kritisch beschouwends over te schrijven zonder het politiek correcte systeem in Purmerend al twitterend over me heen te krijgen? Ik houd het namelijk serieus voor mogelijk dat een van onze Purmerendse partijen serieus aan het wikken en wegen is om in Purmerend ook aan de collega’s te vragen om aan deze regenboogactie mee te gaan doen. Als ik het dan in navolging van D66 Amsterdam als onzinnig en onderwerp van spot aan de kaak zou stellen, tja wat gebeurt er dan?’
Zwarte Piet
‘Haal ik bijvoorbeeld onbedoeld dan ook de geest uit de fles doordat een van die lollige gemeenteraadsleden zal gaan opmerken dat de zwart-witte zebrapaden een verwijzing is naar de Witte Sinterklaas en de Zwarte Piet? In de media zie ik het warmlopen naar het Zwarte Piet debat namelijk al op gang komen. Er zijn zelfs al culturele uitingen waarbij traditionele rollen van zwarte mensen door witte mensen worden gespeeld en andersom. Kun je het eigenlijk wel hebben over witte en zwarte mensen of zullen allerlei politiek correcte taalpuristen daar hun plasje over doen? Dit terzijde, ik dwaal af.’
Vluchtelingen en statushouders
‘Momenteel houdt de problematiek van de statushouders en de volksverhuizing uit de Arabische wereld de gemoederen flink bezig.
Daar in de Arabische wereld maakt iedereen met iedereen oorlog, dat zit helemaal in de cultuur verankerd. Net als een kleine eeuw terug in onze contreien.
Ik vrees dat deze oorlogszucht, die ontspringt in een eeuwenlang ingeslepen religieuze stammenstrijd, wordt meegenomen naar onze vrije wereld. Om van de ‘meevluchtende’ IS guerrilla’s die zo tussen ons komen te verkeren nog maar te zwijgen.
Hier zijn we nog maar net ontworsteld aan het bekende gezegde: twee mensen één kerk drie mensen twee kerken. En dat dit.Ik heb het dan nog niet eens over de statushouders die voorgaan bij het verkrijgen van de steeds schaarser wordende sociale woningvoorraad. De rij voor het uitgifte loket wordt door hen gepasseerd. Waardoor onze eigen bevolking (on) geduldig nog langer moet wachten op hun beurt. Dat gaat spanningen geven, let op mijn woorden.’
Authenticiteit
‘Politici die authentiek durven zijn en over dit soort dingen durven zeggen wat jij als buurman denkt en daadwerkelijk tegen mij zegt, hebben vooralsnog de toekomst. Waar jij en het volk naar snakken is, in plaats van die risicoloze geliktheid, authenticiteit. Geen bureaucraten waarbij je voortdurend het idee hebt dat wat ze zeggen vooral is, omdat op basis van focusgroepenonderzoek gebleken is dat je daarmee veilig in het midden zit, waar ‘de verkiezingen gewonnen worden’. Zij richten zich op ‘het gemiddelde’. Maar de meeste kiezers zijn niet ‘gemiddeld’, zeker niet degenen die zich buitengesloten voelen.
Kijk maar eens over de grenzen. De oorspronkelijke Jeremy Corbyn staat op het punt Labour over te nemen. Donald Trump wint het bij de Republikeinen van Jeb Bush en Bernie Sanders bij de Democraten van Hillary Clinton.
In Nederland zie je plotseling de kritiek van Rottenberg op Samsom in een poging om de PvdA juwelen te redden door Samsom als stemmentrekker te vervangen door Asscher. En keuze die naar mijn mening vooral is gebaseerd op het veronderstelde hogere charisma van Asscher maar niet op zijn authenticiteit. Ook Asscher behoort tot een elite van bestuurdersdynastieën die hun weg naar het hoogste staatsambt heel lang van te voren plannen. Kijk daar komen steeds meer mensen nu juist tegen in opstand, zo simpel is mijn theorie vandaag de dag.
Veel kiezers willen het maken van fouten best vergeven als ze maar de kans krijgen om te kunnen constateren dat het ook hun fouten zijn en niet van bovenaf geregisseerde politieke spelletjes. Pim Fortuyn was op weg een authentieke politicus te worden. Dat experiment is helaas door een politieke moord in de knop gebroken. De gedachte erachter gelukkig niet, dat blijkt.
Zo buurman was dit een politiek correct verhaal of kan ik maar beter verhuizen?’