Oude wijn in nieuwe zakken, zouden wij zeggen. Alles moet veranderen opdat alles hetzelfde blijft, schrijft de Italiaanse schrijver Giuseppe Tomasi di Lampedusa in zijn boek Il Gattopardo, in het Nederlands vertaald als De tijgerkat. Het boek is in hoge mate (auto)biografisch: het is gebaseerd op het leven van zijn grootvader en op zijn eigen ervaringen. Het boek werd in 1963 verfilmd door Luchino Visconti. De film wordt beschouwd als een van Visconti’s meesterwerken. Met in één van de hoofdrollen Burt Lancaster.
Het verhaal speelt zich af ten tijde van het Risorgimento, de wederopstanding van een Italiaanse staat, als Giuseppe Garibaldi Sicilië verovert op het Koninkrijk der Beide Siciliën. Dat daar, zoals bij elke revolte, zich tragi-komische, hilarische en minder verheffende situaties bij voordeden is goed te lezen in het boek van Umberto Eco: De begraafplaats van Praag. Maar dit allemaal ter zijde.
Ik kwam tot bovenstaande gedachten toen ik hoorde dat de Federatie Nederlandse Vakbeweging, ooit een samensmelting van het Nederlands Katholiek Vakverbond en het Nederlands Verbond van Vakverenigingen, zichzelf opheft. Nu ja niet echt, want de federatie krijgt een doorstart als: De Nieuwe Vakbond. De Nieuwe Vakbond wil dichter bij de leden staan en zich opnieuw in wellicht kleinere bonden herpositioneren. Terug naar het begin dus. Oude wijn in nieuwe zakken zou je zelfs kunnen zeggen.
Goed snappen doe ik deze verandering overigens niet. Het geheel wekt bij mij veeleer de schijn dat alles moet veranderen om met een goed klinkend verhaal federatievoorzitter Agnes Jongerius kwijt te zijn en uit een soort gelijkheidsbeginsel ook tegenpool FNV Bondgenoten voorzitter Henk van der Kolk.
Ondertussen voorspel ik nu al dat na het oplossen van de eurocrisis het oplossen van de nu nog slapende pensioencrisis zich aankondigt. De pensioenfondsen moeten hun dekking halen uit geldhandel. Het spaartegoed is hun jaren geleden al afgepakt (leeggeroofd) door Jan en alleman. Die geldhandel is even kwijnende dus het geld moet thans uit de lengte of uit de breedte komen. Het laatste pensioenakkoord legt de risico’s daarvan geheel bij de gepensioneerden en de werknemers die via premie pensioen inleggen. Henk van der Kolk voerde terecht het verzet hiertegen aan, Agnes Jongerius was aanvoerder van de partij die de pensioencrisis veroorzaakt. Let op mijn woorden. Dat Agens weg moet kan ik nog begrijpen, maar van Henk (die voorspelbaar het gelijk aan zijn kant heeft) begrijp ik dat niet. Tenzij hogere machten hun kans schoon zien om de vakbeweging via deze wisseltruc definitief om zeep te helpen.
Terwijl we hem met zijn allen knijpen voor een crisis, zelfs een recessie, constateer ik dat er nog nooit zoveel files op de weg in de economische regio’s in Nederland zijn geweest. Even over de grens, op de autobahnen wordt de rechterweghelft helemaal ingenomen door vrachtauto’s, met veelal Oost-Europese nummerplaten. Het openbaar vervoer heeft nog niet eerder zoveel reizigers vervoerd. Dat een verre Israëlische aandeelhouder in ons streekvervoer investeert zegt eigenlijk al genoeg. In het bankwezen duiken de bonussen weer op. Er is dus economische bedrijvigheid en internationale handel in overvloed, als je maar goed om je heen kijkt en niet de populaire doemdenkerpraatjesmakers volgt.
Ik lees en kijk veel buitenlands nieuws over Nederland en de internationale situatie, want de Nederlandse media zakken steeds verder af naar spelletjes, negatieve emotieberichten en brood-en-voetbalzaken. De buitenlandse media spreken veel meer over een vertrouwenscrisis tussen de Europese bondgenoten. Onderling is er groeiend wantrouwen tussen de landen die de euro gebruiken. De landen die zoals Engeland die de euro niet gebruiken, vertrouwen zo langzamerhand steeds meer op zichzelf en worden Europese outsiders.
In het groot lijkt het een beetje op de vertrouwenscrisis in de FNV. Binnenkort, zo voorspel ik, zal dan ook de Europese Gemeenschap zichzelf opheffen en zal deze als Nieuw Europees Bondgenootschap herrijzen. De landen van het Nieuw Europees Bondgenootschap willen dichter bij hun burgers staan, lees ik in de nu nog geheime concept-oprichtingsakte. Nu zijn er ook nog twee Europese hoofdsteden: Brussel en Straatsburg. Uit zeer betrouwbare bron weet ik dat de Nieuwe Europese hoofdstad Amsterdam gaat worden. Oude gouden tijden keren daardoor terug. In 2013 is er in Nederland en Amsterdam een feestjaar. 200 jaar koninkrijk der Nederlanden, 400 jaar bestaan grachten en Hollandse handelsgeest. Leve de Gouden Eeuw!
Alles moet veranderen opdat alles hetzelfde blijft.