Vladimir de Waanzinnige schrijft geschiedenis

Eindelijk weer vrijuit wandelen in Amsterdam. Zodoende kwam ik een oude kennis tegen. Het gaat te ver om hem een vriend te noemen, maar een sympathieke kennis is het zeker. Samen hebben we ooit nog eens een boekje geschreven, waarvan er toch een kleine 1.000 een lezer hebben gevonden. Maar alleen dat al te vermelden is ijdelheid.

Geurt was historicus en huisfilosoof bij een toen nog zeer groot vooruitstrevend nutsbedrijf dat onder andere een vestiging in Amsterdam heeft. Hij stond ook medewerkers bij die iets bijzonders doen of gingen doen en enig huiswerk, leerwerk of onderhoudswerk in het nadenken over een klus verlangden.
Juist tijdens zo’n klus doen zich zaken voor die de hedendaagse projectmedewerker of manager uit de moderne managementleerboekjes of van ervaren collega’s niet meer kan leren en als ‘onoplosbaar’ nieuw probleem overkomen. Zelf onverwachte dillema’s en problemen leren oplossen, improviseren. Dat was en is Geurt zijn specialisme. Samen hadden we ondertussen in ons werkende leven menig gezellige onderonsje.

Het wiel opnieuw uitvinden om scherp te kunnen nadenken moet veelvuldig plaatsvinden, weet Geurt. De uitspraak ‘als er dan maar weer een wiel uitkomt’, is één van zijn vele wijsheden. Een andere is dat er pas sprake is van een probleem als er ook een oplossing is. Is er voor een bedroevend probleem geen oplossing dan noemen we het een tragedie. Maar dit terzijde.
Geurt zweeft in zijn gedachten tussen verleden, heden en toekomst en tussen emotionaliteit, realiteit, feitelijkheid en rationaliteit met een vleugje genialiteit op zijn tijd.

In ons stamcafé in Amsterdam, het voormalige hoofdkwartier van journalisten: Scheltema op de Nieuwezijds Voorburgwal, vertelde Geurt dat hij tijdens de lockdown genoot. Vrij van alles en nog wat verplichtingen. Lezend en studerend kwamen zijn grijze cellen helemaal tot rust en tot nieuwe inzichten.

Geurt vertelde me dat in zijn visie steeds meer de chaotische crisissituatie van voor de Tweede Wereldoorlog vormen aanneemt. Hij is zelf van kort na deze oorlog, dus hij heeft alles van horen en zeggen en via zijn belezenheid. Dat verklaart ook zijn voortdurend vragende toon.
“Meander merk je ook die partijen op met hun vooroorlogse fascistoïde gedachtengoed die de verwende samenleving bestoken? Zie je ook de eigen historische waandenkbeelden van Vladimir de Waanzinnige, die moeiteloos een historische link legt tussen: Iwan de Verschrikkelijke, de Tsarendictatuur, Raspoetin, Lenin en Stalin en zichzelf daarbij plaats. Hoe je er ook over denkt De Waanzinnige schrijft geschiedenis.“

Jammer dat hij als gepensioneerde niemand meer met zijn scherpe analyses van dienst kan zijn. In Amsterdam zijn er bijvoorbeeld nu eenmaal geen aansprekende lokale partijen meer waar je in je vrije tijd je geniale en andere ideeën kwijt kan.
We bestelden er nog maar eentje, nu vergezeld van een bittergarnituurtje.

 “Weet jij Meander op wie je zal stemmen straks?” Ik liet weten dat in Purmerend die stemming voor de gemeenteraad net is geweest. Het kostte me geen enkele moeite om lijst 1 met mijn rode potlood te vinden. Een partij die in Purmerend het verschil heeft gemaakt en nog maakt.
Geurt liet weten dat geen enkele kandidaat van welke partij in Amsterdam dan ook hem nog kan boeien.
“Ze doen net of ze verschillend zijn maar het is één pot nat. Allemaal lopen ze hypes achterna en bestoken daarmee via vooral de a-sociale media elkaar en het electoraat. Op landelijk niveau speelt hetzelfde. Of je nu door de hond of de kat wordt gebeten, in dat dierlijke tijdperk bevinden we ons thans.”

Geurt zijn privéleven is vrij sober, ook al ontzegt hij zich de genoegens des levens niet. Op z’n tijd een echt goede sigaar uit de Dominicaanse Republiek en een exotische biersoort uit de één of andere abdij, daar geniet hij van. Een goed boek of film daar kun je hem blij of wakker of allebei mee maken.
Geurt, in de kern historicus, leefde helemaal op toen hij begon te vertellen dat er eigenlijk niets nieuws onder de zon is. De verhalen over de Romeinen en influencer Cicero, de financiële crisis in het Romeinse Rijk in de derde eeuw, het hele scala kwam moeiteloos langs. Niet toevallig of juist wel is er nu een selectie van 19 landelijke partijen, misschien binnenkort zelfs 20.
Cicero zei het al: des te groter de massa mensen des te dommer.

“Fijn dat we elkaar weer eens zagen Meander. We leven in een bijzondere en interessante tijd en we schrijven geschiedenis. Trump is al weg en hopelijk blijft hij dat, nu de corona nog definitief weg en Vladimir de Waanzinnige op typisch Russische wijze geëlimineerd en je zal zien dat over tien jaar het TV programma Andere Tijden een terugblik geeft op deze opmerkelijke jaren. Ik nodig je vast uit om over enige tijd bij een copieus diner en een goed glas wijn op deze tijd terug te kijken.”

Ik kijk er al naar uit. Voor mij de ultieme stip aan de horizon.