De moesson regens onder een grote design paraplu trotserend liep ik door de Staalstraat richting het Amsterdamse stadhuis. Omdat daar naast het politiek theater ook opera wordt opgevoerd, wordt dat liefdevol ook wel STOPERA genoemd. Een rake typering voor de Amsterdamse politieke arena, in dubbel opzicht. Buitengewoon interessant allemaal wat daar gebeurt maar verder buiten alle realiteit. Maar dit terzijde. Ik keek omhoog om net het hijsen van de Nederlandse vlag plaats te zien vinden. Naast de Amsterdamse en de Europese is daar nu ook de Nederlandse vlag.
Een verhit, volstrekt triviaal debat in de Amsterdamse gemeenteraad, was eraan vooraf gegaan. Het eerder hijsen van de Europese vlag naast de Amsterdamse wekte namelijk de wrevel op van de hoeders van de nationale trots. En uiteraard was er wel weer een partij te vinden die er zelfs in de tweede kamer vragen over heeft gesteld. Men eiste het neerhalen van de Europese vlag of het bijhijsen van de Nederlandse. Nu van dat laatste was ik dus getuige.
Als Purmerender constateerde ik teleurgesteld dat het oer Hollandse nationalisme er dus niet meer toe doet. De Noord-Hollandse vlag had er natuurlijk eerder dienen te hangen dan de Europese en is nu zonder het bijplaatsen van een vlaggenmast niet eens meer mogelijk. In historische opzicht, maar ook na het binnenkort afschaffen van de Stadsregio’s, is de provincie één van de belangrijkste zo niet de belangrijkste te vriend te houden institutie voor Amsterdam. Was ik provinciale staten politicus, met sterke banden in de tweede kamer (en ik ken er één), dan stelde ik hier zeker vragen over.
Het is thans de zenuwslopende tijd voor de nieuwe Kamerverkiezingen. Dus de politieke verschillen worden tijdelijk aangescherpt om daarna weer te vervlakken. Bismarck zei ooit eens: ‘je hebt leugens en je hebt verkiezingsbeloftes’. In het marketing en media circus eromheen spelen bij het grote publiek juist de zaakjes zoals het vlaggenincident en de opmerkingen van een linkse partij, die de weermannen en weervrouwen wil aanpakken vanwege slecht weer voorspellingen. Daarmee profileerde deze partij zich gelijk aan een andere partij die eerder beweerde dat het KNMI een linkse hobby is. Wat zal er nog meer aan interessants en verder onbenulligs volgen in de komende maanden?
Trots ben ik op het resultaat van onze sponsoracties voor noodlijdende Europese landen. Door de bankensteun van vooral de rijke landen Duitsland en Nederland zijn de Italiaanse maar vooral de Spaanse voetballers toch maar mooi de beste van Europa geworden. Vooral de Spaanse banken weten hoe ze het sponsorgeld onder de Spaanse clubs effectief moeten verdelen. Nog voor de Spaanse nationale ploeg de hoogst eer opeiste, waren vijf van de acht clubs die streden om de grote Europese voetbalprijzen uit Spanje afkomstig. Dat is een ongekend succes. Maar ook een succes dat grotendeels gebaseerd blijkt op enorme schulden en ondoorzichtige financiële constructies. En juist daarvoor komt onze huidige noodsteun van 30 oplopend naar 100 miljard euro rechtstreeks aan de banken (niet eens aan/via de Spaanse regering) op het juiste moment. Het nieuwe voetbalseizoen start met een schuldenlast voor Real Madrid van 590 miljoen euro. Barcelona heeft een schuld van 578 miljoen euro.
Tezamen hebben de Spaanse clubs een schuld bij de banken van 3,2 miljard open staan.In de Spaanse eerste divisie kunnen Real Zaragoza, Levante, Racing Santander, Real Betis en Mallorca zo gewoon doorvoetballen, terwijl ze feitelijk failliet zijn.
Ronaldo en Messi staan dus met enige fantasie op de loonlijst van de geldschieters (o.a. wij dus) van deze banken. De bankensteun kunnen de Spanjaarden daarom goed gebruiken.
In het marketing en mediageweld van de verkiezingsstrijd is het wachten welke partij dit sportieve succes voor de Europese samenwerking naar zich toe zal trekken.De Europese vlag wappert ondertussen, dat is wel duidelijk!