Een minister die een volle week werkt verdient ongeveer 140.000 euro op jaarbasis. Een ex-minister die het ministerschap niet met zijn gezinszorg kon verenigen verdient bij een onderneming, zoals KPMG, voor vier dagen per week werken een slordige 400.000 euro per jaar. U snapt al dat ik doel op PvdA-er Wouter Bos. Wouter toont ons een echte win-win situatie en laat ons nog eens zien hoe goed hij is als zelfstandig ondernemer en welk een financieel offer hij als een minister bracht. En zo zijn er nog wel wat meer win-win voorbeelden uit het veld aan interimmers te noemen.
In mijn vorige column schetste ik mijn eigen win-win inkomenspositie toen ik van publieke dienst naar zelfstandig ondernemerschap switchte. Tevreden constateer ik nu dus dat collega Wouter Bos zich succesvol verhuurt, via KPMG, voor ongeveer hetzelfde uurloon als ik. Dat streelt toch wel een beetje mijn ego.
Het PVVD-CDA kabinet dat binnenkort aantreedt (let niet op die voor de vorm tegenstribbelende CDA komedianten) wil de hele bestuursector ook wat kieszetels betreft verminderen. Dus minder Kamerleden, minder ministeries, minder ministers, minder gemeenteraadsleden, minder collegeleden, enzovoort. De idee erachter van Rutte, Verhagen en Wilders is dat de meeste volksvertegenwoordigers toch klapvee zijn en alleen maar geld kosten en ambtelijke ondersteuning opslurpen.
Dat is, zo weet ik uit betrouwbare bron, een juiste conclusie van onze nieuwe landsregeerders.
En wij -interimmers- zullen de komende jaren, decennia, wie weet hoe lang onze nieuw rechtse regeerders de kans krijgen, graag helpen hun dromen te verwezenlijken. PVVD en CDA gaan het land teruggeven aan de hardwerkende burgers, dat is hun motto. Als ik hun definitie daarvan goed begrijp zijn hardwerkende burgers de mensen met inkomens boven de 50.000 euro per jaar en mensen die afhankelijk zijn van ouderenzorg. Die groepen gaan er namelijk op vooruit, de rest niet. Wouter en ik zitten ook boven de 50.000 euro dus wij kunnen dit schouderklopje wel waarderen. En we krijgen er als interimmers, waaronder die van de His Masters Voice brigade, nog veel werk bij.
Want er is er heel veel hum-bug in de plannen geslopen waaraan een punt gedraaid zal moeten worden en als zogenaamde succes aan het volk zal moeten worden verkocht. Wouter en ik noteren de volgende succesnummers.
3000 agenten erbij terwijl er al een tekort is voor de politie van 300 miljoen euro, wie zal die extra 500 miljoen betalen? De agenten-ambtenaren zelf? Het loon van ambtenaren wordt immers bevroren, dat zijn dus kennelijk geen hardwerkende burgers. Er wordt gesneden in de zorg en kinderopvang. Pakt ook het hardst uit bij inkomens beneden de 50.000 euro; hadden ze maar harder moeten werken denken Rutte en de anderen hardop. Ouderen en uitkeringsgerechtigden krijgen de komende jaren te maken met koopkrachtdaling; een echte omgekeerde Robin Hood aanpak. Het immigratie en asielbeleid wordt aangescherpt. De plannen die voormalig minster Rita Verdonk als onuitvoerbaar terugtrok worden opnieuw in de etalage gezet. Wordt dus twee keer niks. Zo zal Job Cohen nog tot in lengte van dagen de minister blijven die de strengste immigratiewetten erdoor kreeg en in uitvoering bracht. Het kan verkeren.
De gemeente Amsterdam proberen PVVD en CDA te pesten met allerlei van boven opgelegde dwangmaatregelen? Nou met dwaze regeringen weten de Amsterdammers al eeuwenlang raad. Dat wordt dus lachen en ondertussen tijdig sluiten van de stadspoorten.
En zo mijmerde ik nog wat verder, abrupt gestoord in mijn dagdromerij door de binnenstormende buurman. Die heeft Johan Cruijff herontdekt merkte ik. Cruijff hekelde kort gelden alle bestuursleden van Ajax. Buurman brieste tegen mij dat Johan ze uitmaakte voor incompetente zakkenvullers. ‘Maar dat moet nodig die Cruijff zeggen die van zijn schoonvader Cor Coster leerde hoe je Ajax uit kan zuigen’, liet buurman mij fijntjes weten. Lacherig voegde hij eraan toe dat Cruijff later financieel door de één of andere onverlaat in een failliete varkensonderneming was gelokt en al zijn bijeen geschraapte miljoen zag verdampen. ‘Weet je nog Meander hoe Johan Cruijff zijn voetbalschoenen toen weer van de wilgen moest halen en bij Feyenoord, nota bene onze natuurlijke voetbalvijand, weer moest gaan sappelen voor zijn broodwinning? Hij kwam er weer op eigen kracht bovenop, dat moet gezegd maar vraag niet hoe. En juist die voormalige voetbalhuurling schopt nu ongenuanceerd tegen het Ajax bestuur aan. Mijn moeder zaliger zei altijd: je wordt meestal door een strontkar overreden.’
Ik begreep dat buurman die ik ken als fervent PVV aanhanger het er niet met mij over wil hebben.